Plat Water visits Valto DAG 5

DAG 5
Na het gekende ochtendritueel werd ook deze ochtend weer het skiën ingezet. De Blauwe Geplekte intussen al bijna zonder bloedplaatjes, ondergetekende met last van skivoeten.
Bij kapotte lift de toerskiërs onders ons tegengekomen, en uiteindelijk na lang wachten en veel afzien toch nog op de plaats der middagse samenkomst aangekomen. Na verorbering van broodjes en dergelijke besloten SOS Sabena en Boeredochtere om die middag een bejaardenuitstapje te doen naar de Caron, één van de hoogste punten uit het skigebied. Deze woordenbreier aanvaardde dit voorstel als een hemelsgeschenk.
Modieuze botten werden aangetrokken; er zou met de 5 anderen, die nog ne keer stevig naar beneden wouden zjangen, afgesproken worden in de taveerne op de bergtop. 3 liften later, waarbij SOS Sabena meermaals werd bekeken alsof ie het onderhoud van de infrastructuur kwam verrichten, werd de top op grootmoederlijke wijze bereikt, hierbij de skiërs alvast 1 Glüwhein tijd achter ons latend. Je moet het maar doen.
Na hergroepering boven volgde de onvermijdelijke fotosessies, waarbij nr°11 zijn kracht toch wel even overschatte, diezelfde man haast pijnlijk in aanraking kwam met een blauwe stok, en de fotografen van dienst er zelfs in slaagden Blauw! in pose voor de camera te krijgen. De kans op het spotten van “hij, die beweging in het water waarschijnlijk spaart voor later”, verder Knoert genoemd, in een zwembad werd totdan zelfs vele malen groter ingeschat dan wat daar toen verwezenlijkt werd.
Maar bon, na aandringen van hij, die wel houdt van water na een kater, verder Knoert genoemd, die daar niet voor betaald had, maakten de skiërs zich paraat om de tocht aan te vatten onder het alziende oog van de drie toeristen.
De Rode Instructeur zou de Rode Instructeur niet zijn indien hij van dit gebeuren geen gebruik zou maken om te etaleren dat hij, en hij alleen recht heeft op het Rode vestje. Na wat acrobatie tussen bulten, rotsen, Yeti’s en bergkonijnen, maande hij de anderen aan hem te volgen. Waarop nr°11 z’n knikker net niet doormidden spleet op een stuk alp, en hij, die weldra met een bende gays naar de sauna zal trekken, verder Knoert genoemd, zijn broek ei zo na bevuilde, en wijselijk koos voor een alternatieve route. Via het officële pad demonstreerden Blauw! en de Blauwe geplekte nog even hoe het wel moest, waarna het vijftal achter de rotsbocht verdween.
Inmiddels was het te laat geworden om nog de staaf te pakken, en de drie wandelende wijzen zetten, na nog wat onnozele panoramafoto’s, koers richting hangende bergbus, een eerdere Franse begroeting “ Il faut être con pour descendre en cabine” nog steeds in gedachte.
Het succes van de outfit van SOS Sabena werd ook nu weer bevestigd, m.n. door de plaatselijke incovo die de cabine snel nog even volpropten met Frans restafval, waardoor er van de geplande naaktloperij door Boeredochtere op 3000m weinig in huis kwam.
Na aanschuiven aan wat lege vliegende eiëren en een korte wandeling, met volle blaas van Boeredochtere, bereikte dit drietal alsnog op tijd de plaats van de afspraak, de start van de sleepiste Tobagan.
Van de anderen echter nog geen spoor. Deze zouden veel later, waarschijnlijk te wijten aan sanitair oponthoud in de kruipkamer van de Rode Instructeur, toekomen; Vetgeile verpleegsternetjes werden opgezet, net als helmen en gynaecologenlampjes. Na een eerste korte sleetest op een groen stukje piste, waar reeds de eerste brokken vielen, ging het via de lift tot op 5000 meter hoogte. Een weeral legendarische liftverplaatsing, waarbij zowel nr°11 als de Rode Instructeur aan de paal demonstreerden dat een carriëre als stripper in Las Vegas niet echt voor hen is weggelegd; dit tot groot jolijt van velen, tot panische angst van anderen.
Bij aankomst kon de sleedescructie beginnen; De Rode Instructeur bedacht een techniek die slechts mogelijk was door zijn Crazy-Frog bril( dixit Blauw!), Boeredochtere en Blauwe Geplekte kozen voor een veiliger tempo en beperkten alzo bijkomend verlies aan bloedplaatjes. Blauw! pinde zich dan weer vast op een mooi punt op de risico-rendementscurve, terwijl de overige vier wel vossend veel snelheid maakten, maar dit via talrijke crashes in baar geld kregen terugbetaald.
Terug beneden: kaas, warme wijn en gore worst als beloning, een tweede afdaling kon door eerdere laattijdigheid van de betere skiërs helaas niet plaatsvinden. Breuken en bloedverlies werden hierdoor echter meer dan waarschijnlijk vermeden.
Na een klim, een Himalaya expeditie waardig, alleman terug thuis en even later werd aangeschoven aan een tafel in de kelder van een lokale brasserie, alwaar door SOS Sabena zelfs even van de kaasfondue geproefd werd ( zelden zo een scheve bek gezien). De wijn, een Crozes Hermitage, werd door menig dronkaard gesmaakt, van de bediening werd opnieuw visueel genoten, maar buiten is goed roegedoegen zou met deze Franse schone toch niets aan te vangen zijn; bij Fransen zit het karakter nu eenmaal in de wijn en in de kaas.
Goe volgefret en compleet verzadigd zocht éénieder vervolgens de bedstee op.
Morgen zou het reisgezelschap stevig uitgebreid worden...
(wordt vervolgd)