DAG 7Na een rustige nacht was de laatste skidag aangebroken. De botten voor de laatste maal aangefolterd, de lat(ten) nog éénmaal aangebonden. Tijdens de voormiddag werd echter forfait gegeven door Blauw!. De rust gebruikte ze om heerlijk groene broodjes te smeren.
Na een zwart pistje en veel beulenwerk verzamelden de actievelingen die middag op het ronde punt van afspraak, alwaar het middagmaal schrokkend naar binnen werd geramd. Groot was de ontsteltenis toen na het eten het bord van de Blauwe geplekte ontvreemd was door onbekenden. Na aangifte en melding aan de verhurende authoriteiten, werd zij door de Opper geplekte opgedragen de toer van de pistes te doen en het bord terug te pikken. Helaas pindakaas echter. Later bleek deze diefstal een geënsceneerde oplichting van het verzekeringswezen.
Na dit oponthoud werd besloten nog eens samen te skiën, deze maal met tien. Boeredochtere trachtte however deze recreatieve uitstap vroegtijdig te beëindigen door, éénmaal boven, de beroemde sterfscène uit “Gaston en Leo” te imiteren. De Vest, die onmiddellijk een helicopter wou bellen, kon gelukkig overtuigd worden dat dit nog niet nodig was, waarna ondergetekende de beginnersbus veilig tot het eerstvolgende terrasje bracht. Aldaar werd de appelflauwte bedwongen en kon het loeren beginnen. Ondergetekende en Boeredochte kregen algauw een Hollandse wespetaille, met witte wijn, in het vizier. Dit vrouwmens zou later door de andere platwaterianen beschuldigd worden van kapitaalvervalsing.
De stoerderen onder ons besloten nog een laatste afdaling via een reeds bewandelde blauwe piste aan te vangen. Gezeten naast hij, die wel vaak moet wateren, verder Knoert genoemd, werd snel duidelijk dat de verkeerde lift genomen was. Hangend boven zwarte boebelpistes daalde de bloeddruk, steeg de hartslag duizelingwekkend en werd de broek net niet nat. Eens boven was echter een blauwe pijl te ontwaren. De Vest, een held met wie ik reeds bij andere heroïsche tochten mocht vertoeven, zou me bij deze makkelijke tocht vergezellen. Helaas waren ook daar duizenden bulten op de piste gestrooid, en werd de onderneming hard en aftuigend.
Eens terug beneden werden snel wat goedkope grimbergens geledigd op een terrasje, waar de winter een zalig effect had op de staat van het bier. Bier op, en wij aan tafel, alwaar een heerlijke kip curry werd geserveerd. Vooral hij, die dol is op volle vruchten, verder Knoert genoemd, wist de ananas wel te appreciëren.
Acht leden van de tienkoppige bende besloten na de afwas een laatste maal Valto te verkennen. Blauw! en SOS Sabena bleven thuis voor een avondje quality time; een verslag van hun woorden en daden volgt nog. ( al zal dit niet door ondergetekende geschreven worden.) Na wat pure appelsap in klein Nederland werd de Malaysia betreden, alwaar de Rode Instructeur en hij, liever een flater dan plat water, verder Knoert genoemd, al snel ambras vonden bij de locale coladrinkers. Niet veel later verlieten zij de keet, hierbij vergezeld door de Vest en Yannick C 19 uit Meise.
De overblijvers genoten vervolgens van een optreden van de echte Black eyed Peas en de Rolling Stones. Gedurende dit feestgedreun werden Boeredochtere en de Blauwe Geplekte net niet meegelokt, door respectievelijk Bob Marley en grote smurf.
Rond den tweeën uiteindelijk terug in de nest. Het zou weer vroeg dag worden.
(wordt vervolgd)
1 opmerking:
nooit eerder zo lang op een té zalig terras gezeten die namiddag, spijts de astronomische bedragen voor wat -al dan niet bruisend- vocht.
de vrouw wiens kapitaal -ook voor niet-fiscalisten- vervalst was, reed daags erna mee met de bus richting Belgenland. Voor de liefhebbers; een zwarte legging met enkele grote letters op de achterzijde -verspreid over twee helften- was de grote aandachtstrekker. N°2 zal zich misschien de letters nog herinneren, aangezien er onduidelijkheid over heerste.
Een reactie posten