DAG 1
Jawadde dadde,
Nog vóór het ochtendgloren, slechts drie leffes na het slapengaan, stond ik, zoals werd opgedragen door vroege vogel 11, klaar en (pre)paraat op de plaats van de afspraak. Dit wachten duurde langer, veel langer dan verwacht, aangezien de genoemde vroege vogel ’s morgens blijkbaar niet al te snel is. Later beschouwde ik dit wachten slechts als de voorbode van nog veel meer wachten. (cfr. verder)
Na het obligatoire toertje via de keet, waar we de Kathedraal van de Jozef Carijnlaan net niet van zijn ongewassen sokken reden, en vervolgens rond de Kerk werd de reis richting bier, plezier en kapotgezopen nier uiteindelijk toch ingezet. Na de volle vijf minuten vertoefde “hij die niet zwemmen wil”, verder Knoert genoemd, reeds in Droomland ( u weet wel, daar in dat zijstraatje van de grote baan in Vilvoorde).
Op de inkoop van bijkomend proviand in het ons welbekende belastingparadijsje na, verliep de tocht vervolgens peilsnel tot midden-Frankrijk. Foto’s van dit deel van de rit worden weldra bij chauffeur 11 thuis bezorgd, met daarvoor onze welgemeende dank aan het adres van de Franse wegpaparazzi. Na kennismaking met Freddy Willockx en die één met haar groot kapitaal, kroop “hij die nog steeds niet zwemmen wil”, verder Knoert genoemd, achter het stuur van de inmiddels met kruimels bezaaide bolide. Na het lossen van één van zijn toch wel legendarische startschoten zette de Colruyt mobiel koers richting de disco tunnel, Fat Boy Slims “ Birds of Prey”, rechtstreeks geïmporteerd uit Thaïland, luid door de boxen knallend.
Na een foutieve aanschuifstrookkeuze van “hij die het verdoeme vertikt te komen zwemmen”, verder Knoert genoemd, waardoor ondergetekende voor de tweede maal mocht wachten, nam uw dienaar het stuur over, en slaagde er waarwerkelijk in de volle 5 km op anderhalf uur af te leggen.
Na bevoorrading met groen bananensap en net geen puzzels, loodste “hij die nochthans een mooie paarse zwembroek heeft”, verder Knoert genoemd, ons veilig, via de groene heuvels en de bruine wegen tot de plaats van bestemming: het onverwacht witte en (toen nog) warme Valto. Ondergetekende, nr. 11 en de chauffeur van het laatste uur vervoegden aldus de reeds aanwezige platte waters en aanverwanten.
Pas aangekomen werd door de rode instructeur reeds de eerste fles geopend, die zeer werd geapprecieerd door deze uitslover, “hij die liever drinkt dan verdrinkt”, verder Knoert genoemd, en de Boeredochtere, je kent haar wel van reclamespotjes als “ Per, want het leven is meer dan afwassen alleen” en het gezegde “Als de geit groen ziet, heeft den bok möge möge”.
Kritische blikken op deze onheilspellende voorbode van overmatig drankmisbruik doken toen voor het eerst in de kamer op.
Na afhaling van het skimateriaal, waarbij politieke overtuiging niet altijd strookte met de kleur van de stok, en enkele miauwkes later werd beslist de groep op de splitsen, om alzo toch wat vaart in de baard te brengen.”Hij, die meer weet van remsporen dan van zwemsporen”, verder Knoet genoemd, ging over tot zelfreiniging, de rode instructeur had professionele drinkverplichtingen, de paarse coalitie en de boeredochtere gingen glijlessen boeken, ondergetekende hield de WACHT.
Na tussenstops in vermoedelijk Safariland, Oeagadougou en de Meir verschenen de boekers uiteindelijk terug aan de horizon, zij het na telefonische verwitting der laattijdigheid door SOS Sabena, en een korte verschijning van nr. 11, die sneller antwoordt dan zijn vragen. Het bloed net niet bevroren in de aderen, werd verslaggever duidelijk gemaakt dat zijn lange wachten niet zinloos was geweest, aangezien de Blauwe Geplekte, toen nog met rode bloedplaatjes, een korting bij de ESF ( Ecole socialiste francophone) had verkregen.
Na wat gesjouw en kamerke verdeel, waarbij ondergetekende het VIP-bedje werd toegekend, werd de bende wederom gecompleteerd, en werd, bij gematigd drankmisbruik, de spagaar van mama en dochter Boeredochtere door de aanwezigen gesmaakt. SOS Sabena, de man die alles eet behalve ingrediënten die beginnen met een medeklinker, en Blauw!, moe van reeds twee volle werkweken, gaven na lezing uit het avondprogramma door de rode instructeur de aanzet tot een welverdiende nachtrust, die na getetter in de tweede kamer alsnog kon beginnen.
Een remedie tegen de droge berglucht zou niet veel later gevonden worden.
(wordt vervolgd)
Nog vóór het ochtendgloren, slechts drie leffes na het slapengaan, stond ik, zoals werd opgedragen door vroege vogel 11, klaar en (pre)paraat op de plaats van de afspraak. Dit wachten duurde langer, veel langer dan verwacht, aangezien de genoemde vroege vogel ’s morgens blijkbaar niet al te snel is. Later beschouwde ik dit wachten slechts als de voorbode van nog veel meer wachten. (cfr. verder)
Na het obligatoire toertje via de keet, waar we de Kathedraal van de Jozef Carijnlaan net niet van zijn ongewassen sokken reden, en vervolgens rond de Kerk werd de reis richting bier, plezier en kapotgezopen nier uiteindelijk toch ingezet. Na de volle vijf minuten vertoefde “hij die niet zwemmen wil”, verder Knoert genoemd, reeds in Droomland ( u weet wel, daar in dat zijstraatje van de grote baan in Vilvoorde).
Op de inkoop van bijkomend proviand in het ons welbekende belastingparadijsje na, verliep de tocht vervolgens peilsnel tot midden-Frankrijk. Foto’s van dit deel van de rit worden weldra bij chauffeur 11 thuis bezorgd, met daarvoor onze welgemeende dank aan het adres van de Franse wegpaparazzi. Na kennismaking met Freddy Willockx en die één met haar groot kapitaal, kroop “hij die nog steeds niet zwemmen wil”, verder Knoert genoemd, achter het stuur van de inmiddels met kruimels bezaaide bolide. Na het lossen van één van zijn toch wel legendarische startschoten zette de Colruyt mobiel koers richting de disco tunnel, Fat Boy Slims “ Birds of Prey”, rechtstreeks geïmporteerd uit Thaïland, luid door de boxen knallend.
Na een foutieve aanschuifstrookkeuze van “hij die het verdoeme vertikt te komen zwemmen”, verder Knoert genoemd, waardoor ondergetekende voor de tweede maal mocht wachten, nam uw dienaar het stuur over, en slaagde er waarwerkelijk in de volle 5 km op anderhalf uur af te leggen.
Na bevoorrading met groen bananensap en net geen puzzels, loodste “hij die nochthans een mooie paarse zwembroek heeft”, verder Knoert genoemd, ons veilig, via de groene heuvels en de bruine wegen tot de plaats van bestemming: het onverwacht witte en (toen nog) warme Valto. Ondergetekende, nr. 11 en de chauffeur van het laatste uur vervoegden aldus de reeds aanwezige platte waters en aanverwanten.
Pas aangekomen werd door de rode instructeur reeds de eerste fles geopend, die zeer werd geapprecieerd door deze uitslover, “hij die liever drinkt dan verdrinkt”, verder Knoert genoemd, en de Boeredochtere, je kent haar wel van reclamespotjes als “ Per, want het leven is meer dan afwassen alleen” en het gezegde “Als de geit groen ziet, heeft den bok möge möge”.
Kritische blikken op deze onheilspellende voorbode van overmatig drankmisbruik doken toen voor het eerst in de kamer op.
Na afhaling van het skimateriaal, waarbij politieke overtuiging niet altijd strookte met de kleur van de stok, en enkele miauwkes later werd beslist de groep op de splitsen, om alzo toch wat vaart in de baard te brengen.”Hij, die meer weet van remsporen dan van zwemsporen”, verder Knoet genoemd, ging over tot zelfreiniging, de rode instructeur had professionele drinkverplichtingen, de paarse coalitie en de boeredochtere gingen glijlessen boeken, ondergetekende hield de WACHT.
Na tussenstops in vermoedelijk Safariland, Oeagadougou en de Meir verschenen de boekers uiteindelijk terug aan de horizon, zij het na telefonische verwitting der laattijdigheid door SOS Sabena, en een korte verschijning van nr. 11, die sneller antwoordt dan zijn vragen. Het bloed net niet bevroren in de aderen, werd verslaggever duidelijk gemaakt dat zijn lange wachten niet zinloos was geweest, aangezien de Blauwe Geplekte, toen nog met rode bloedplaatjes, een korting bij de ESF ( Ecole socialiste francophone) had verkregen.
Na wat gesjouw en kamerke verdeel, waarbij ondergetekende het VIP-bedje werd toegekend, werd de bende wederom gecompleteerd, en werd, bij gematigd drankmisbruik, de spagaar van mama en dochter Boeredochtere door de aanwezigen gesmaakt. SOS Sabena, de man die alles eet behalve ingrediënten die beginnen met een medeklinker, en Blauw!, moe van reeds twee volle werkweken, gaven na lezing uit het avondprogramma door de rode instructeur de aanzet tot een welverdiende nachtrust, die na getetter in de tweede kamer alsnog kon beginnen.
Een remedie tegen de droge berglucht zou niet veel later gevonden worden.
(wordt vervolgd)
6 opmerkingen:
Dat internet op het werk schadelijk kan zijn/worden voor uw carrière is vandaag net niet bewezen.
Het lezen van parabels waarin menig (h)erkenningspunt zit, kan soms aanleiding geven tot gegrinnik, gelach of zelfs een stuiptrekking, waarna vreemde blikken naar je toe worden geworpen. Geheel vrijwillig en met een zekere concentratie aan vraagtekens die nopen om een reactie. Mijn reactie werd een indringende neutrale blik met een intern hersenkundig-musculair hevige strijd.
Voor zij die het nog niet gemerkt hebben, bij onze gastheer (zowel voor de inwonende als de niet-inwonende gasten) staat een bondige selectie aan beeldmateriaal. De keuze is soms wat persoonlijk te noemen; het is makkelijk met beelden die uit hun context werden gerukt anderen voor schut te zetten. Zij die eraan deelnamen weten dus beter....
gelukkig werd het echt schadelijk materiaal nog niet gepubliceerd. Het zou immers alleen maar bezorgde telefoons opleveren naar dochterlief moesten we het ineens over een witte penis tussen de benen hebben. om nog maar te zwijgen over rode emmers, eule beule en een wandeltocht van 150 m die 45 minuten duurde....
mooi verslag bij de weg, ben benieuwd naar het vervolg.
en van mijzelf oprechte groetjes aan de mama van Karen, wiens naam me even ontglipt.
Raymond van het groenewoud zong er een liedje over, met geweldige gitaar, bas en drumsolo's.
Tevens stond hij er uren voor in de kou.
zie ook de uitspraak "héé da's ook de naam van mijn mama" uit monde van zij 'die haar plank liet staan voor wat euro's in retour'.
Waarna ikzelf ook over de brug kwam dat de verpopulariseerde voornaam van mijn mamaa tevens dezelfde is.
Enkel ter kanttekening; hij, die volgens "wie-ben-ik?" zichzelf de loser van de mensheid mag noemen, was ook getrouwd met iemand wiens voornaam dezelfde is.
het spijt me te moeten melden dat ik tot nu toe alleen de eer heb gehad een ontmoeting te mogen hebben met mevrouw Van Malderen. Andere mama's heb ik nog niet mogen ontmoeten...
Knoet en mama's, het is toch altijd iet, nietwaar?
Een reactie posten