Plat Water does Valto, DAG 3

DAG 3
Ondanks de memorabele voorgaande avond, begon deze dag zonder noemenswaardige moeilijkheden. Het Spartaanse regime werd opnieuw gehanteerd, de eerste blauwe plekken werden ontdekt, de lessen op een drafje afgewerkt.Na aankoop van broodjes in het profitariaat, maakten we, onder toezicht van de Rode Instructeur, kennis met de plaatselijke variant van de woudloperskeuken, de diepsneepicknick. Sjorren met ski’s, afgeven op de Rode Instructeur, rollebollen, sneeuw tot op schouderhoogte... alles erop en eraan.
Vervolgens trokken de uitslovers nog wat zwarte pistjes, werden professionele plichten vervuld, en brachten de slimmeriken een rustige namiddag in zalige strandstoeltjes door. Na gepalaver over de loser van het nieuwe testament, Margriet Hermans, de Brain en dergelijke meer, werd de trip huiswaarts ingezet.... er zou ge-apres-skiet worden. (of hoe ge da woord ook schrijft).
Skibotten werden vervangen door modieuze boots, geld werd uit de muur gehaald en via het sneeuwbrugje, ondanks hevig protest van de Blauwe Geplekte, werd zeer snel de plaats van afspraak bereikt: Café Snesko, een bar bevolkt door Noormannen en Vikingvrouwen.
Pas binnen werd de Blauwe Geplekte reeds als vermist opgegeven. Na telefonisch contact met een zware, edoch onbekende, mannenstem, bereikbaar op haar nummer, waren de ongerusten alweder gerustgesteld.
Binnen hadden de Rode Instructeur en hij, “die beweert alleen te zwemmen na veel drank”, verder Knoert genoemd, reeds de aanval op de Deense drankvoorraad ingezet; groot was de faam, eule beule was de naam.
Even later werd het vuur aan de lont gestoken door Magnus, viking met gitaar, en Minus, viking op de batterij, die olijke Deense en Britse liederen ten berde brachten, afgewisseld met op tijd en stond een felgesmaakte Skoll. De ruwe massa Scandinavisch vlees, en het hoge verbruikstempo van sommige platwaterianen, deden de helft van het reisgezelschap besluiten de pijp aan maarten te geven. Ondergetekende bleef samen met de Rode Instructeur, de Boeredochtere, nr°11 en hij, “liever skol dan zwemmen voor de lol”, verder Knoert genoemd, achter in dit oord van verderf.
De lege werden vol en de volle werden leeg. (Lees vorige zin vele malen opnieuw). Door het weinige licht in de ruimte, kon ik slechts de essentie van de verrichte activiteiten ontwaren: Blokken en blokjes, koud in de broek, sandwich, de leuning, een fles, nog een fles, veel appelsap, skol, wonderwall, maybe, nog ijs, negatieve cashflow, korte rok op toog, artistiek verantwoord kikvorsperspectief, miauwkes, ze kon ons Allemaal, zonder uitzondering, krijgen ,zweet, vikingvrouwen, Rode jassen,. ... Trouwens, een dronken man zei ooit, wat in de bergen gebeurt, blijft in de bergen.
Ondanks aandringen van Boeredochtere om langer te blijven, werd rond achten besloten om toch te vertrekken. De weg was lang en moeizaam. Dankzij ondertekende en Boeredochtere werd de andere gezellen een langzame dood in de vrieskou bespaard. Helaas bestaat geen beeldmateriaal van deze legendarische kruistocht.
Na aanvraag door Boeredochtere van de nodige visa bij aankomst, namen de gidsen der kruistocht plaats in de keuken, alwaar, ondanks culinaire meningsverschillen toch een heerlijke porei met kaassaus en hesp bereid werd, hierbij meerdere malen verstoord door nr 11°, de verontschuldigaar, en een gebrek aan brandstof, die door Sabena SOS, Blauw! en de Blauwe Geplekte op steeds nieuwe plekken werd bewaard.
Woorden en daden als rode emmer, de 5 meter estafette, nog, moeilijke preilucht, een zacht stoffeke met bloemekesmotief, “ niet met de stift” en paniek waren op te merken in de VIP kamer. Als Korsakoff patient kan ik me helaas niet meer herinneren, en ja, wat in de bergen gebeurt, blijft in de bergen.
Na pseudo reanimaties en nachtelijke valpartijen, echter niet door deze letteraar, werd het zandmannetje alsnog toegelaten.
(wordt vervolgd)