Soms trekken koude Belgen er toch nog eens op uit.
Sommigen naar 't dorp om hun commisses te doen, anderen naar de grote stad Brussel of Antwaarpe en nog anderen wagen zich verder dan 2 provincies en raken dan verzeild in Blankenberge of
Hermeton-sur-Meuse. Een enkeling waagt zich eens aan het oversteken van plas of land met het oog op een 7-, laat staan 14-daagse vakantie om de lichaamsdelen van warme lucht te voorzien of om maagdelijk witte oppervlakten te doorboren met futuristische latten, ja zelfs tot in Kenia wegvluchten. Voor hun werk zogezegd, maar dat laatste is omdat een collega (van het werk) vroeg om mee te gaan en er genoeg brave belastingsbetalers zijn om dit snoepreisje te sponseren, doch dit terzijde. Daarnaast zijn er mensen, jawel uit Belgenland, die maandenlang onderduiken in anderstalige gebieden, toevallig gebieden met die daarnet vernoemde witte oppervlakten om er dan met een bruin getinte huid -in een andere taal- buitenlanders te helpen. Dat helpen heet dan skiles en is, gezien de locatie, niet voor ieders beurs; maar het ging hier om het principe. Een laatste groepering, niet de meest talrijke, maar wel de meest tot de verbeelding sprekende, is dat handjevol mensen die er voor een tijdje eens helemaal op uit trekt. Andere gemeentes of provincies, buur- noch intra-continentland zijn het vernoemen niet waard.
Andere werelddelen; laat het nu in Zuid-Amerika zijn, in Asie of in Australië; enkele weken of maanden het groen-oranje Meise (officieel dan toch) verlaten om ons, ja beste lezer(es); ons te laten meegenieten van deze tochten. Sommigen laten hun foto's 3 jaar na datum zien (toch bedankt motivator), anderen bijna on-the-fly.
Daarom; bedankt beste gezanten in Ecuador (waarvan er al eentje op terugweg is), in Autralië (nu ook in de °°vrienden°°-lijst opgenomen) en al die nog gaan gaan.
PS Diegene die thuis nooit de taal praat die hij nu dagelijks moet praten voor zijnen boterham tracht in de komende dagen ons een live-zicht op besneeuwde toppen te bezorgen.
