In elkaar vaarwater

De grootste vijand van de goedgeluimde baantjestrekkers zijn de horde tergend langzame slakken-zwemmers. Meer bepaald deze die uitzonderlijk traag al ploeterend en poedelend en waterdruppels vermijdend vooruit gaan. Ze vertikken het om ‘hun’ stukje baan af te staan aan de borstcrawlers. Rechts, links en langs onder worden ze steeds weer ingehaald, ondertussen bedolven onder het opspattend water, maar het lijkt hen niet te deren. Doorbijters zijn het. Pal voor je neus stoppen ze ineens met een monster file van jewelste als resultaat. Uitermate ergerlijk!!! Een geïrriteerde blik negeren ze met de pretentie dat de baan toch voor iedereen is.
Lachen doen ze nooit want zwemmen haten ze en water nog meer. Ze bewegen enkel om hun fifties niet als tientonner in te gaan.
Als ze dan eindelijk het strijdtoneel verlaten zwem je nog enkele erebaantjes deze keer wel zonder extra gespetter en stuwing. Natuurlijk wordt de douche vele minuten later nog steeds bevolkt door deze revanche nemende personen die onmiskenbaar al klaar zijn met het gebruik hun verzameling douchepotjes. De verhoogde productie van pret hormonen als dopamine, norepinefrine en serotine en het onspanende effect van de alphagolven in de hersenen alsook het kalmerende endorfinehormoon, allemaal ten gevolge van je zwemsessie, worden nu in enkele luttele seconden teniet gedaan.
Je wenst natuurlijk niemand de legionella bacterie toe noch wratten, buikpijn, schimmels of hersenvliesontsteking.
Daarnaast zijn er nog de fundamentalistische tempo zwemmers die zich gruwelijk aan het uitsloven zijn in mijn baan en me triomfantelijk voorbij steken. Je gaat een beetje op kant om hem te laten passeren weliswaar slechts éénmaal. Daarna zijn het waterpolo-handigheden die worden bovengehaald.
Consternatie is er ook bij een andere veel voorkomende groep: de palaverende richelhangers. Ondanks dat er maar één aparte baan vrij gemaakt wordt voor de zwemmers worden deze mensen aangetrokken om juist daar rond te gaan hangen waar we ons keerpunt houden, een keerpunt dat we nog niet onder de knie hebben. Deze rondeltantes ratelen dan tegen hun vriendin hoe hun buren steeds de oprit van hun woning blokkeren of andere onnozele prietpraat. Als je een tweede koppel vriendinnen ziet binnenkomen kun je beter meteen je biezen pakken.

Daarom doe ik een oproep voor meer hoffelijkheid en minder koppigheid. Dit in eerste instantie aan mezelf…Een andere oplossing is natuurlijk die extra baan!!!

de motivator